In 2007 genomineerd voor  “a best harmonica BB award by the Washington Blues Society”, in 2009  winnaar van ”the Best New Band award from The Washington State Blues Society”.
Daar mag je wat van verwachten zou je zo denken....edoch we blijven na beluistering wat op onze honger zitten....

Op prille leeftijd begon Stacy Jones gitaar te spelen, naderhand kwam daar nog keyboards en harmonica bij en via verschillende muzikale omwegen komt ze nu met haar band haar eerste volledige album voorstellen.
Die band bestaat verder uit Jeff Menteer (guitar), Tom Jones (bass en verder geen flauwe woordspelingen over zijn naam..het is haar vader) en Rick J Bowen (drums) en deze drie ervaren heren fungeren af en toe ook nog eens als achtergrondkoor.  Muzikaal technisch zit het allemaal redelijk snor, en de stem van Stacy mag best redelijk indrukwekkend genoemd worden (een kruising tussen Bonnie Raitt & Susan Tedeschi en af en toe doet ze me ook wel zéér vaag aan Janis Joplin herinneren).
Het album, Long Time Comin’  is een mix geworden van jazz, funky blues, soul en begin jaren 70 rock.
En daar nijpt voor ons het schoentje... In de soulvolle bluesnummers is Stacy op haar best maar als de rockgetinte nummers aan de beurt zijn kunnen we onze desinteresse maar met moeite onderdrukken...haar stem gaat dan wat meer schreeuwen , haar harmonicaspel lijkt wel de pedalen kwijt, de muzikanten verliezen niveau....En dat is jammer want de fraai ogende Stacy en haar band hebben overduidelijk talent.

Foute keuze van nummers en stijl fluisteren we haar zachtjes toe in de hoop dat ze zich in de toekomst meer gaat toeleggen op blues en soul.  “Turn To The Blues” is waarschijnlijk niet bij toeval het beste nummer op dit album...In afwachting gaat dit album geklasseerd worden op het schap “Talentvol en op te volgen”....(Luc Meert)